Volgens Maria Magdalena reflecteert het veroordelen een proces waarin jij jezelf of een bepaald object of persoon afkeurt en in wezen als ‘niet-Goddelijk’ bestempelt. Het veroordelen werkt in je psyche en in je emoties door, door bijvoorbeeld jezelf of een bepaalde handeling als ‘niet deugend’ ’of als ‘niet perfect’ te beoordelen. Om je zelfveroordeling op te geven kun je het hele proces van zelfafkeuring met je hart verbinden. Door jezelf te vergeven en je schaduwkanten te omarmen kun je de oorzaak van de zelfveroordeling wegnemen en zo je hart openen en het op een dieper niveau herontdekken van je Goddelijkheid.
Maria Magdalena: “Lieve mensen, ik ben verheugd om weer met jullie in contact te mogen zijn. Deze keer opnieuw over een belangrijk onderwerp, namelijk de zelfveroordeling. Wellicht roept dit thema in eerste instantie een negatieve associatie
bij jullie op. Toch speelt het jezelf veroordelen een essentiële rol in jullie huidige relatie met jullie Aardse incarnatie
en jullie bewustzijnsontwikkeling als mensen in de materiële dimensie. Door met liefde naar dit proces te kijken,
help je om mededogen te ontwikkelen en je hart verder te openen."
In de dimensie van tijd en ruimte stappen
Maria Magdalena: “Tijdens de conceptie, zwangerschap en geboorte behouden jullie een directe verbinding met je Hogere Zelf. Afhankelijk van je bewustzijnsontwikkeling en de fase waarin je verkeert, ervaar je in een bepaalde mate je Goddelijke essentie.
Na je geboorte onderga je een geleidelijk proces om je te verbinden met de dimensie van dualiteit die de huidige relatie
van de mensheid met de materie kenmerkt. Je vergeet dan conform de regels van het menselijke evolutionaire
proces tijdelijk je Goddelijke oorsprong. Je komt in contact met het gevoel van tijd wanneer je behoeften niet
onmiddellijk vervuld worden, zoals bij een baby die voor zijn of haar voeding even moet wachten. Een paar
seconden is al voldoende om een gevoel van frustratie en een gebrek aan vervulling te ervaren.
Het gevoel van ruimte wordt bij jou ontwikkeld wanneer je ontdekt dat je alleen in een wiegje ligt en dat je moeder iets verderop is, niet voor het grijpen, niet aanraakbaar. Een paar meter is al voldoende om dat te voelen. De confrontaties met tijd en ruimte brengen je in contact met de dimensie van dualiteit die je ervaringen op Aarde bepaalt. Toch zul je de meeste tijd tot je derde levensjaar een duidelijke verbinding met je Hogere Zelf en met de spirituele dimensie, waar je van afstamt, houden.”
Zenuwstelsel past zich aan de buitenwereld aan
Maria Magdalena: “Op het einde van je eerste levensjaar, voor sommigen een paar maanden later, sluiten je fontanellen zich af.
Dat vormt een mijlpaal in je incarnatieproces. Rond je derde levensjaar onderga je ook nog een belangrijk rijpingsproces in je zenuwstelsel, dat je in staat stelt om je beter aan de relatie met de buitenwereld en aan de Aardse omstandigheden aan
te passen. Jij hebt deze verfijning nodig om de hoeveelheid informatie van je binnen- en buitenwereld te verwerken.
Dit rijpingsproces is je derde essentiële verandering om met de dimensie van dualiteit om te kunnen gaan. Je
kunt jezelf als individu waarnemen en een onderscheid maken tussen jezelf en de buitenwereld.
Op psycho-emotioneel niveau wordt je relatie met je Hogere Zelf in de eerste drie jaar van je leven verplaatst naar je relatie met
je moeder. Je Hogere Zelf is de bron waar je in je menselijke vorm van afstamt. En zo ervaar jij je moeder, of diegene die de moederrol op zich genomen heeft, ook in deze periode van je leven. Om een zelfstandig individu te kunnen worden,
dien je je op een gegeven moment afgescheiden te voelen van je Goddelijk bron, en dus ook van je moeder.
Vanuit het gevoel van eenheid kom je zo in het functioneren op basis van dualiteit terecht. En dit proces
nu wordt bevorderd door op een gegeven moment jezelf in je kindertijd te veroordelen.”
Zelfveroordeling is inwijding in dualiteit van goed en kwaad
Maria Magdalena: “Hoe gaat deze zelfveroordeling precies in zijn werk? Nadat je een basis hebt gelegd voor het gevoel van afgescheidenheid, door je vanaf je babytijd bewust te worden van het bestaan van tijd en ruimte, ben je eraan toe om een
volgende stap te zetten om je nog meer ‘individu’ te gaan voelen. De volgende stap is ‘je zelfveroordeling’. Hoewel het
erop lijkt dat het jezelf veroordelen op die manier een ongewenst proces is, toch is het een noodzakelijke weg
om je met de Aardse dualiteit te kunnen verbinden. Naast de splitsing in ‘binnenwereld en buitenwereld’, is
de polariteit tussen ‘goed en kwaad’ de meest bepalende factor voor je functioneren als mens op Aarde.
Het jezelf veroordelen wijdt je in deze tegenstelling in en brengt je in contact met de dualiteit van
goed en kwaad. Jij zult later deze dualiteit oplossen en tot eenheid brengen door je hart te
openen en onvoorwaardelijke liefde voor jezelf en anderen in je Aardse leven te
ontwikkelen. Je hebt eerst de ervaring van je zelfveroordeling nodig om later
onvoorwaardelijk van jezelf te kunnen houden en volledig voor jezelf te kunnen kiezen.”
Plotselinge gebeurtenis activeert zelfveroordeling
Maria Magdalena: “Het mechanisme van je zelfveroordeling is geactiveerd door een specifieke frustratie te ervaren. Deze
frustratie ontstaat omdat er een essentiële behoefte bij jou ineens niet vervuld wordt. Het gevoel van ‘er mogen zijn’ is
verbonden met het feit of je dierbaren - vooral je moeder of diegene die deze rol vervult, soms ook je vader - jouw
behoeften en verlangens serieus nemen. Als op een gegeven moment en onder een bepaalde omstandigheid
een behoefte niet vervuld wordt, kun je opeens, zoals jullie wel zeggen: als een donderslag bij heldere
hemel het gevoel krijgen: ‘ik deug niet’, ‘ik ben stom, slecht, niets waard, onbetekenend’, ‘ik word
niet serieus genomen’. En zo zijn er nog vele andere vormen van zelfveroordeling. In wezen
zeg je: ‘ik ben niet Goddelijk’. Dat kan als gevolg van ‘van alles’ zijn. Bijvoorbeeld je wordt
uitgelachen voor de klas, je wordt gepest op het schoolplein, je ouders zijn er niet als
je thuiskomt, je ouders hebben ruzie of ze gaan vreemd en je betrekt het op jezelf.
Of je wordt stevig ter verantwoording geroepen, omdat je vanuit je
onwetendheid iets hebt gedaan wat zogenaamd niet hoort.
Belangrijk om daarbij te weten is dat voor jou als jong kind de wereld nog klein is. Je leefomgeving is beperkt. Je kijk op
de wereld is nog nauw. Je hebt nog niet geleerd om te relativeren en alles in zijn juiste proporties te zien. Als er dan
iets heftigs gebeurt, kan het direct een grote invloed op je geestestoestand hebben. Daarbij is het goed om je te
realiseren dat waar de één gevoelig voor is, dit niet ook voor de ander hoeft te gelden. Ieder jong kind heeft zijn
eigen specifieke gevoeligheden. Dat is niet toevallig zo, maar afhankelijk van de zelfveroordeling die jullie uit
vorige levens hebben meegenomen om in dit nieuwe leven wederom te activeren. En dat gevoel krijgen
jullie op dat cruciale zelfveroordelingsmoment; een heilig moment dat in wezen een
hernieuwde activatie van de mens in het dualistische leven op Aarde betekent.
Dit gevoel kun je relateren aan de mythe van ‘het uit het paradijs vallen’. De frustratie die ontstaat doordat je behoefte niet
vervuld wordt, vertaal je als ‘een eigen fout’. Om de frustratie te beperken, zoek je een vorm van controle op wat er
gebeurd is. Om het gevoel te krijgen dat je controle op de situatie uit kunt oefenen, trek je het gebrek aan
vervulling naar je toe en vertaal je het in een ‘fout’ van je ‘Zijn’. Jij zegt tegen jezelf dat je niet iets foutiefs
hebt gedaan, maar, let op, ‘je bent fout’. En het ligt bijvoorbeeld niet aan je moeder, je vader, je
klasgenoten of je onderwijzer dat ze jouw behoefte niet gehoord of niet gezien hebben,
nee, het ligt aan jou! En als het aan jou ligt, is het pijnlijk, maar dan kun je tenminste
proberen om er iets aan te doen. En dit laatste houdt je de rest van je leven bezig,
totdat je weer beslist om jezelf te vergeven voor iets waar je niet ‘schuldig’
aan bent, maar waarvan je zelf vindt dat dit wel zo is.”
Zelfveroordeling bevordert het individu zijn
Maria Magdalena: “Het jezelf veroordelen speelt een sleutelrol in je vorming als individueel mens. Het veroordelen reflecteert
een proces waarin jij jezelf of een bepaald object of persoon afkeurt en in wezen als ‘niet-Goddelijk’ bestempelt. Het
veroordelen speelt in je psyche en in je emoties door het als ‘niet deugend’ of als ‘niet perfect’ te beoordelen. Dit is
de pyscho-emotionele vertaling van ‘niet–Goddelijk’. Tussen ongeveer je derde en je zevende levensjaar ontstaat
een moment, een incident, soms door een abrupte gebeurtenis en soms door een opeenvolging van
gebeurtenissen, waardoor je het gevoel krijgt dat er iets fout met je is. Hierdoor voel jij je
‘afgescheiden’ van je Goddelijke Bron. Je keurt je af. Je mag er in wezen niet zijn.
Het is een moment waarop je de beslissing neemt dat je niet-Goddelijk bent. Door dit te doen, creëer je je eigen indaling in
de dualiteit van de Aardse dimensie. Vanaf dat moment ga jij je afgescheiden voelen van de rest van de wereld.
Vervolgens ga je deze afscheiding verklaren op basis van een ‘fout’ in jezelf. Jij beslist op dat moment dat je
‘fout’ bent. Het is een beslissing over je ‘Zijn’ en niet over wat je doet. Dit betreft het vrouwelijke aspect
van je Goddelijkheid, je gevoel van ‘er mogen Zijn’. Hoewel deze beslissing een oorzaak kan zijn
van een minderwaardigheidsgevoel in jezelf, heeft het ook consequenties voor je relatie met de rest
van de wereld. Deze zelfafkeuring ga je namelijk ook op de buitenwereld projecteren. Dat ervaar je echter niet bewust.
Als resultaat van deze creatie kun jij je minderwaardig gaan voelen ten opzichte van anderen. Toch zit er in je beslissing ook een onbewuste basis voor het afkeuren van de anderen. Deze veroordeling naar jezelf en naar de buitenwereld vertaalt zich in onbewuste slachtoffer- en dadergevoelens die ten grondslag liggen aan allerlei vormen van pijn in je leven.”
Zelfveroordeling belemmert indaling van Hogere Zelf
Maria Magdalena: “De persoonlijkheid die zichzelf veroordeelt, blokkeert de verdere indaling van het Hogere Zelf in het lichaam en in de persoonlijkheid zelf. De zelfveroordeling die wordt uitgesproken als een straf voor een, volgens de persoonlijkheid, zelfgemaakte ‘fout’ heeft als eerste effect dat het ervaren van de eigen Goddelijkheid op Aarde wordt belemmerd.
Het is in wezen de belangrijkste pijniging die deze straf veroorzaakt. Toch speelt de zelfveroordeling een
essentiële rol in je verbinding met je leven als mens. Het stelt je in staat om je met de wereld te verbinden
om je, op deze manier, later bewust te kunnen worden van je eigen Goddelijkheid als mens op Aarde.”
De zelfveroordeling is slechts een zelfgecreëerde overtuiging
Maria Magdalena: “De zelfveroordeling bevat een bepaalde specifieke afkeuring waar de persoon gevoelig voor is. Het innerlijk uitspreken van dit oordeel geeft namelijk een vernederend en kwetsend gevoel. De persoon vindt het niet prettig om dit te
ervaren en zoekt naar verzachting om het bewust ervaren van dit gevoel te voorkomen. Toch is de ontkenning van de
eigen Goddelijkheid het meest pijnlijke aspect van deze ervaring. Het bijzondere ervan is dat jullie je niet verzetten
tegen deze ontkenning. Omdat het zich tot een collectieve overtuiging heeft ontwikkeld, is het heel natuurlijk
voor de mensheid geworden om de eigen Goddelijkheid te ontkennen. Jullie kunnen je bijna niets anders
indenken. In de tijden van slavernij konden vele slaven na een paar generaties in gevangenschap zich
bijna niet meer voorstellen dat ze het recht hadden om vrije mensen te zijn. Zij hadden zich daar
al bij neergelegd. Zo is het ook gegaan met het ervaren van de eigen Goddelijkheid
en met het recht hebben om volledig te zijn wie je bent.
Veel mensen hebben zich er al bij neergelegd om als slachtoffer van hun eigen zelfveroordeling door het leven te gaan. Toch is
de zelfveroordeling in feite slechts een zelfgecreëerde overtuiging. Elk mens blijft het voor zichzelf scheppen, totdat hij of
zij er klaar mee is. Er is niemand die jullie dit oplegt. Het is een pure manifestatie van de eigen scheppingskracht. Het
feit dat jullie dit zelf scheppen toont namelijk aan dat de zelfveroordeling niet reëel is, maar eveneens dat jullie
Goddelijk zijn. Bijvoorbeeld als jij jezelf veroordeelt als ‘dom’ is die overtuiging een manifestatie van je
scheppingskracht en in wezen het ultieme bewijs dat je juist niet dom bent. Door middel van deze
uitleg kun jij doorvoelen en begrijpen hoe het mechanisme van de zelfveroordeling werkt.”
Zelfafkeuring met je hart verbinden
Maria Magdalena: “Om je zelfveroordeling op te geven kun je het hele proces van zelfafkeuring met je hart verbinden. Door jezelf
te vergeven en je zogenaamde schaduwkant te accepteren kun je de zelfveroordeling wegnemen. Wat jij in dit proces tegen
kunt komen is het feit dat je aan je zelfveroordeling gehecht bent als een hardnekkig aspect van je eigen identiteit. Jij hebt
je eigen bestaansrecht gekoppeld aan een slachtofferrol. Op basis van het zelfgecreëerde lijden claim je je eigen
bestaan. Dit geeft je een illusie van veiligheid. Als je bereid bent om je vrij te maken van je zelfveroordeling
dien je eerst deze illusie van veiligheid los te laten en je te openen om in contact te komen met je
scheppingskracht. Eerst dien jij je rol als slachtoffer los te laten vóórdat je wezenlijk in contact
kunt komen met je eigen Goddelijkheid. In dit proces zal je illusoire bestaansrecht, dat op
je slachtofferrol is geënt, verdwijnen om plaats te maken voor je ware bestaansrecht
dat zijn oorsprong vindt in je eigen Goddelijke essentie.”
Zelfveroordeling is een Universeel proces
Maria Magdalena: “Zelfveroordeling is overigens een Universeel proces. Het geldt voor iedereen. Het is niet een fout of een vergissing, maar een natuurlijk onderdeel van het proces van individu worden op Aarde. De wording van een individu
brengt een persoonlijke en een collectieve ontwikkeling met zich mee. Het houdt in wezen in dat jullie je
afgescheiden dienden en dienen te voelen van het grote geheel om je met de dualiteit van de
materiële dimensie op Aarde te kunnen verbinden. Net als bij de metafoor van ‘de val uit
het Paradijs’ van Adam en Eva impliceert het zich afgescheiden gaan voelen van je
Universele bron dat je contact dient te maken met de ervaring van pijn en alle
bijbehorende emoties van verdriet, boosheid, eenzaamheid en angst, en ook
met de verwarring die deze emoties met zich meebrengen om uiteindelijk
een volledig mens te worden. Deze emoties en het voelen van pijn, zowel op
psycho-emotioneel niveau, als op energetische en fysieke niveaus, spelen een belangrijke rol in
het scheppen en passeren van een persoonlijk omkeerpunt. Tijdens en na het passeren van dit omkeerpunt richt
jullie bewustzijnsontwikkeling zich steeds minder op het worden van een individu en steeds meer op
het integreren van je individuele ervaring met een groter geheel.
Het individu worden correspondeert met een indalende fase in bewustzijn tijdens
jullie huidige incarnatiecyclus; het je verbinden met een groter geheel correspondeert met de
opstijgende fase van de Tweede Incarnatiecyclus van de mens, een fase waarin jullie je op dit moment bevinden.
Om je van de ene naar de andere fase te bewegen, dienen jullie door een omkeerpunt in bewustzijn heen te gaan.
De zelfveroordeling speelt in dit hele proces een centrale rol. Door jezelf te veroordelen sluit je jezelf in bewustzijn van je Goddelijke bron af, je sluit je hart en je verklaart je ‘niet Goddelijk’. De pijn en spanning, die deze ervaring uiteindelijk met zich meebrengt, brengen jullie tot een climax die veroorzaakt dat jullie uiteindelijk de innerlijke keuze maken om je weer
bewust met je bron je te gaan verbinden. Deze keuze brengt jullie als het ware in de opstijgende fase van
je incarnatiecyclus, de fase waarin jij je hart weer gaat openen.”
Doorlopende uitdaging om naar jezelf te kijken
Maria Magdalena: “Nadat jullie individuen zijn geworden en het net genoemde keerpunt gepasseerd zijn, speelt de zelfveroordeling een cruciale rol bij het heropenen van je hart. Je zelfveroordeling werkt als een doorlopende uitdaging om naar jezelf te kijken en jezelf uiteindelijk volledig te accepteren zoals je bent. Het stimuleert je om je hart te openen naar de totaliteit van je persoon, vanuit mededogen en onvoorwaardelijke liefde voor wie je bent. Pas nadat je de keuze hebt gemaakt om onvoorwaardelijk van jezelf te houden, zal het verlangen en de behoefte achter je zelfveroordeling zich aan je openbaren.
De keuze om jezelf onvoorwaardelijk te accepteren zoals je bent schept een opening in je bewustzijn dat dit inzicht
mogelijk maakt. Om deze keuze te kunnen maken, heb je een element van contrast en uitdaging nodig dat je in
staat stelt om jezelf over te geven aan de totaliteit van je eigen Zijn. Dat is de rol van je zelfveroordeling
tijdens de opstijgende fase, de huidige fase van jullie Tweede Incarnatiecyclus als mensen op Aarde.
Op het moment dat jullie je het door jullie als ‘lagere zelf’ ervaren deel van jezelf volledig accepteren en in je hart
omarmen, versmelt dit beeld van jezelf zich met de onvoorwaardelijke liefde van je hart en wordt het niet meer als een verwerpelijk deel van jezelf ervaren. Dit draagt bij aan het integratieproces als gevolg waarvan je je als een volledig
mens ervaart, je hart opent en je steeds meer bewust je eigen Goddelijkheid op Aarde kunt ervaren.”
Op weg naar meesterschap
Maria Magdalena: “Wij, te weten naast mij Jezus, Maria en Jozef zijn zelf ook door dit proces gegaan. Wij hebben onze eigen onzekerheden en illusies aanvaard en een plek gegeven. De keuze om dit proces aan te gaan heeft ons verder gebracht op
onze weg naar meesterschap. Met bewondering en liefde zijn we vanuit de spirituele dimensie getuige van jullie
ontwakingsproces. Met dankbaarheid en toewijding stellen we ons beschikbaar als ondersteuning en als
mogelijke brug in het contact met jullie Hogere Zelf tijdens het openen van je hart en het in de liefde
van je hart brengen van je zelfveroordeling. Dat jullie je Goddelijkheid op Aarde bewust
tijdens je huidige incarnatie mogen ervaren."
