Column in Paravisie: Spirituele bondage
Over vrijheid in gebondenheid
Zo’n twintig jaar geleden bezochten echtgenote Gabriela en ik regelmatig Kas Lundahl in het Limburgse Vierlingsbeek.
De geboren Amsterdammer was gespecialiseerd in ‘spirituele bondage’. Kas had zijn missie gevolgd en een vak
gemaakt van het vastbinden van mensen. Na een voorgesprek werd je door de magiër deskundig op een
behandeltafel ingesnoerd met banden, riemen en touwen in allerlei soorten en maten.
Op het moment dat hij zijn knevelactiviteiten begon, ontstond er direct een krachtig energieveld. Het was je eigen energieveld
dat, onder invloed van de fysieke inperking, zich duidelijker manifesteerde. De lichtwerker kon zo de energetische,
emotionele en psychische lichamen onderscheiden en daarin blokkades opheffen en helingen verrichten.
Eerst vond ik het een merkwaardig ritueel, maar nadat ik merkte dat ik Kas kon vertrouwen en me over kon geven, liet ik
het verzet over het ingeperkt zijn los en ervoer vrijheid, terwijl ik geen kant op kon. Het energieveld werd nog
liefdevoller als hij de riemen aan het einde van de sessie steviger aantrok. Als een energetisch toetje.
De sessie werd beëindigd als hij, na op zijn orgel gezangen te hebben gespeeld, mij uit
de mêlee van insnoeringsmateriaal bevrijdde. Ik voelde mij dan een babytje.
Vergelijk het met een ingebakerde baby. Inbakeren is wereldwijd een hulpmiddel om onrust bij de pasgeborene weg te nemen.
De baby, gewend aan de krappe baarmoeder, geniet van de begrenzing van het liefdevol ingebakerd zijn om met
minder prikkels in het Aardse leven in aanraking te komen.
Het is onze grootste inperking als wij besluiten om als ziel opnieuw te incarneren op Aarde. Het ‘in het vlees zijn’ limiteert
ons qua bewegingsvrijheid, maar geeft ons ook de gelegenheid om te schuren met de materie om in liefde
te groeien. Immers op deze planeet hebben wij te ‘dealen’ met beperkende Aardse kaders als
zwaartekracht, tijd en ruimte. Bovendien worden we als mens verondersteld ons sociaal
te verbinden. Bijvoorbeeld in een relatie, werkomgeving, spirituele gemeenschap of
onze familie. Dan hebben we te maken met waarden, normen, grenzen, regels en
omgangsvormen die ons enerzijds structuur en ruimte bieden om onze
vleugels uit te slaan en die we anderzijds ook dienen te respecteren
om ons in de interactie met de ander niet grenzeloos te gedragen.
De zelfgekozen banden knellen als de relatie jou energie kost of de baan je niet meer bevalt. Als je de betreffende verstandhouding als een dwangbuis ervaart, is het interessant te onderzoeken waarom het voor jou niet meer
werkt. Wees eerlijk naar jezelf en vraag je af waarom jij deze partner hebt gekozen, wat maakt dat jij je niet
meer gelukkig voelt en wat jouw creatie daarin is en of jij, als je dat wilt, je houding aanpast. Of
waarom je een baan koos die niet bij je past of waar je uitgegroeid bent.
Het vraagt om moed om je, soms door middel van een Houdini-act, uit bestaande constellaties los te maken en nieuwe verbindingen aan te gaan. Ook ik had mijn portie van zelfgekozen beperkingen. Mijn spirituele focus leidde mij
uit mijn eerste huwelijk, deed mij mijn goede baan opzeggen en voor zelfstandigheid kiezen. Om
uiteindelijk 100% voor spiritueel ondernemerschap te gaan.
Vrijgezel Kas Lundahl had de gewoonte om op allerlei kermissen en in pretparken te gaan bungyjumpen. Hij genoot het
meest op het moment dat zijn val door de banden werd opgevangen, er een optimale spanning op zijn lichaam
kwam te staan en hij een krachtig energieveld doorvoelde. Dan ervoer hij volledige vrijheid op Aarde.
Ik vraag jou niet te gaan bungyjumpen of je te laten insnoeren voor een spirituele bondage, maar wil je wel vragen of jij,
ondanks de door jou gecreëerde functionele beperkingen, toch de gewenste vrijheid op Aarde ervaart? En zo niet
of je daar wat aan gaat doen!? Menszijn impliceert de levenskunst om je vrij te voelen terwijl je in verbinding bent.
Geef je over en geniet van het Aardse leven! Zoals een ingebakerde baby!
Reint Gaastra
