Leve de dualiteit!
De bekroonde spirituele film Down to Earth toont ons de oude wijsheden van de mensheid, maar gaat
voorbij aan de spirituele bedoelingen van de westerse wereld.
Ik zag laatst de spirituele film ‘Down to Earth’. De documentaire was een grote bioscoophit. De rolprent volgt de wereldreis
van bedrijfseconoom Rolf Winters, kunstenares Renata Heinen en hun kinderen. Op zoek naar de ‘roots’ van het menselijk
leven op Aarde lieten zij hun luxeleven achter zich voor een zoektocht langs wijzen uit inheemse culturen.
Een lovenswaardig initiatief om terug naar de bron te gaan.
Stamoudsten en sjamanen vertellen in de voedende film over het ware pad dat de mensheid dient te bewandelen.
Men bekritiseert de consumptiemaatschappij en pleit voor simpel geluk, eenvoudige omgangsvormen,
natuurlijke geneeswijzen en overgave aan de natuur. Op zich allemaal ‘in de roos’ natuurlijk.
Wat mij raakte was de wat eenzijdige kritiek van deze ‘earth keepers’ op de ambitieuze westerse wereld. Alles moest bij
het oude blijven, dan was het goed. Na afloop had ik het gevoel: ‘Ik ben niet goed. Wij zijn niet goed.’ De film
draagt een onderhuidse veroordeling van de westerse wereld met zich mee en zet deze impliciet als
een dualistische, niet-deugende samenleving neer.
Ik miste het totaalbeeld op de ontwikkeling van de mensheid. Dat technische ontwikkelingen ook mooi kunnen zijn, dat die
er niet zomaar zijn en dat wij mensen ook behoefte aan nieuwe creaties hebben en dat die ook dualistisch kunnen zijn.
En dat de mensheid niet voor niets de westerse technische, commerciële, financiële en niet-perfecte wereld
geschapen heeft en dat zielen juist daar geboren willen worden om er voor hun spirituele groei iets anders
te onderzoeken. Het perspectief wat de moderne wereld de mens kan bieden ontbrak.
Maria Magdalena en Jezus laten mijn echtgenote Gabriela en ondergetekende in hun leer over de Goddelijkheid van
de mens zien dat de Aarde een van de dertien planeten is waarop dualiteit kan worden ervaren. Gabriela noemt de
Aarde ook wel de ‘Universiteit van de dualiteit’. Dualiteit brengt ons in beweging en daagt ons uit. Wij zijn als zielen
juist op Aarde gekomen om als mensen de wereldse contrasten te ervaren, erdoor te leren, te groeien en de
dualiteit tot eenheid te brengen. En dat geldt misschien wel bij uitstek voor de mens in de westerse wereld.
Maria Magdalena en Jezus hebben tijdens hun laatste leven hun Goddelijkheid op Aarde geactiveerd. Door het overstijgen
van de Aardse dualiteit van goed en kwaad, van mannelijk en vrouwelijk, van lichaam en geest en van Hemel en Aarde
hebben zij materie, energie en bewustzijn in zichzelf tot eenheid gebracht en daarmee het Aardse leven volledig bemeesterd.
De meesters nodigen ons ook uit om onze ‘onvolkomenheden’ tot eenheid en liefde te brengen. Boosheid, manipulatie, veroordeling, minderwaardigheid, eenzaamheid, angst, hebzucht, jaloezie, noem maar op, het is allemaal in een
bepaalde mate in ons aanwezig. En dus ook in mij. Volgens mijn jongste dochter ben ik bezig met
de transformatie van Brombeer in Teddybeer.
Vraag je af wat jij tot eenheid in jezelf en je omgeving wilt brengen! Het is de kunst om deze functionele ‘gebreken’
onder ogen te zien, erover in gesprek te gaan met jezelf en anderen en ze als bouwstoffen voor een nieuw liefdevol
leven te zien. We hoeven niet als Sint Michael onze draken te doden. Om onze dualiteit te ‘overwinnen’ dienen wij
juist onze vermeende gebreken, onze draken te omarmen en de liefde te verklaren. Dan pas kunnen we
de ogenschijnlijke tegenstellingen in ons en in de samenleving tot eenheid brengen.
Het gezin Winters-Heinen heeft het leven in de westerse wereld weer opgepikt in een voorstad van Londen. Wat een
rijkdom voor deze ouders en hun kinderen om de opgedane wijze inzichten uit de oude samenlevingen te
integreren in hun leven in de moderne samenleving en zo de oude en nieuwe wereld te verenigen.
Dualistische vraagstukken tot eenheid brengen is bij uitstek ‘Down to Earth’. En dan is het mooi als we daar ook de
inzichten van de stamoudsten bij betrekken, want in wezen zijn we uiteindelijk allemaal ‘earth keepers’.