Een inwijding door hebzucht
Is hebzucht wel zo verkeerd? Hoe is het met jou? Ben jij hebberig?
Zolang er nog zielen zijn die hebzucht willen ervaren .....
We waren deze zomer op vakantie in New York. Voor mij de hoofdstad van de wereld. Bijna elke taal wordt er gesproken.
Een veelkleurige metropool met vele rassen, volkeren, religies en spirituele stromingen. Een veelzijdige stad ook.
Al die fantastische musea, locaties, gebouwen en wolkenkrabbers, het entertainment en het in onze ogen ‘over
de top zijn’ van veel aspecten van de samenleving. Alles heeft er een verhaal.
Denk niet dat ik New York en de US op een voetstuk plaats. De verschillen tussen arm en rijk, de bedelaars, het
onbegrijpelijke ziektekostensysteem, de afwezigheid van een AOW-regeling, de ongebreidelde
commercialiteit, Wall Street, het egoïsme, de hebzucht, het is er allemaal in het kwadraat.
New York wordt niet voor niets ook de stad van de hebzucht, The Greedy City, genoemd.
We zijn in Nederland opgevoed met het idee dat we eigenlijk niet rijk mogen worden. Daar zit een calvinistische gedachtegang achter. Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. En steek je kop niet boven het maaiveld uit. In de VS ben je juist
een creator als je een bepaalde staat van welvaart bereikt; een geaard iemand die laat zien hoe je met materie om
dient te gaan. Kijken we met een spirituele optiek naar hebzucht, dan dienen zich andere inzichten aan. In de
leer van de Goddelijkheid van de mens, zoals onze gidsen Maria Magdalena en Jezus aan mijn echtgenote
Gabriela en mij uitleggen, is het de oermissie van de mens om zijn of haar Goddelijkheid op Aarde te
activeren en dat doet de mensheid in hun ogen door niet het hemelse op een voetstuk te plaatsen,
maar juist door alle menselijke processen op Aarde te doorleven teneinde het Aardse leven te
bemeesteren. Zo ook in relatie tot de materie.
Zo zijn er zielen, reïncarnatie in aanmerking genomen, die in voorgaande levens mogelijk voor een armoedige setting
hebben gekozen om hun Aardse thema’s uit te werken en tot eenheid te brengen. Maar die juist in dit leven ervoor kiezen
om volop van de materie te genieten. Oftewel: Zolang er nog zielen incarneren die nog armoede in het nieuwgekozen
leven willen ervaren, zolang zal er ook armoede zijn. Evenzo: zolang er zielen zijn die nog hebzucht en rijkdom
op Aarde willen onderzoeken, zolang zal er ook nog hebzucht en rijkdom zijn.
Is hebzucht zo verkeerd? Maria Magdalena noemt in ‘De Maria Magdalena Code II’ hebzucht niet per definitie een
verkeerde menselijke drijfveer, maar een functionele dualistische emotie om een inwijding in het Aardse leven
te ondergaan, teneinde het hart te doen openen. Hebzucht als een instrument voor essentiële groei.
Hebzucht is in haar visie een dualistische menselijke emotie om materie, geld, en spullen te willen vergaren en te bezitten.
Materie wordt daarbij door de mens gebruikt om de eigen zelfveroordeling en zelfafkeuring te compenseren om te laten
zien dat men wel oké is. Hoe meer materie men vergaart, des te beter hij of zij de buitenwacht kan laten zien dat men
wel deugt. In deze fase van de menselijke ontwikkeling wordt de zelfliefde afhankelijk gemaakt van de goedkeuring
van anderen. En dat is uiteindelijk niet de bedoeling. De hebzuchtige mens kan na een persoonlijke crisis tot
andere inzichten komen, de materie loslaten om de eigen authenticiteit te erkennen en dan, zonder er
afhankelijk van te zijn, van de materie genieten.
Hoe is dit voor jou? Ben je hebberig? Voor mij is hebzucht geen echt thema in mijn leven, het is niet mijn ding, maar wel sta
ik open voor overvloed in vele opzichten: een vrouwelijke kwaliteit. Maria Magdalena leert ons dat het omarmen en
integreren van de vrouwelijke energie op Aarde, in man en vrouw en in de samenleving, uiteindelijk tot overvloed
in velerlei opzichten voor iedereen zal leiden. En dat vind ik persoonlijk wel het meest overvloedige beeld van
overvloed. Dat ook alle inwoners New York dit ooit mogen ervaren. Dan kom ik er nog liever weer op bezoek!
Reint Gaastra
