Lieve lichtgroetjes
Ik belandde onlangs in een discussie tussen mensen met een spirituele belangstelling over ‘spiritueel zijn’ en wat
dat betekent voor het ‘in het leven staan’. De meesten voelden zich miskend in hun ‘anders’ zijn. Op hun werk, in hun families,
in hun relatie en in allerlei maatschappelijke gremia werden ze als ‘zweverig’ en niet realistisch weggezet.
Ze ervoeren onbegrip en eenzaamheid.
En dat is begrijpelijk. Tijdens eerdere levens met een heftige dualiteit zijn spirituele mensen gekleineerd, bespot of
belandden ze op de brandstapel of tussen de leeuwen in de arena. Zelfs in deze tijd van emancipatie van de spirituele
mens is de oude pijn nog te voelen. Ook nu vraagt het nog om moed om ’uit de kast te komen’. Ik heb er ook moeite
mee gehad. Ik voelde mij ongemakkelijk als ‘gewone’ mensen mij vroegen wat ik deed en ik ‘moest bekennen’
dat ik en mijn vrouw een spirituele school hebben.
Ik vergelijk de ogenschijnlijke tweedeling van ‘normale’ en ‘spirituele’ mensen met de filmserie X-Men. Daarin was het voor normale mensen en de ‘mutants’ (mensen met uitzonderlijke bovennatuurlijke kwaliteiten) vrijwel onmogelijk om vreedzaam
naast elkaar te leven. Het onderlinge wantrouwen zorgde voor tweespalt in plaats van een gezamenlijk optrekken.
Een paar mensen in de discussiegroep zeiden met grote stelligheid: ‘Ik ga niet meer met niet-spirituele mensen om. Ik wil
alleen nog in contact zijn met mensen die mij begrijpen. Niet-spirituele mensen halen mij uit balans, doen mij ‘pijn’ en
trekken mij de dualiteit in. En dat wil ik te allen tijde voorkomen. Ik wil in eenheidsbewustzijn blijven.’
Maar er zijn ook tegengestelde geluiden. Zo sprak ik laatst een jonge vrouw die zich een paar jaar in ‘de spirituele
wereld’ had ondergedompeld. Ze zei: ‘Ik was nieuwsgierig wat het spirituele gedachtengoed mij te bieden had. En dat
was veel. Een vriendin nam mij mee. Ik heb zoveel verschillende ervaringen mogen hebben. Rebirthing, biodanza, tantra, zweethutten, sjamanisme, aurareadings, om maar wat te noemen. Ik ben in veel opzichten gevoed, heb het nodige mogen
helen, maar ben ook teleurgesteld. Dat altijd maar blije en begripsvolle wat ik tegenkwam. En dat klakkeloos ophemelen van goeroes, het omarmen van complottheorieën en dan die dogma’s, zoals over chemtrails. En heb niet het lef om dat
in twijfel te trekken, want dan lig je eruit. En dat taalgebruik: de namaste’s vlogen mij om de oren. Ik kreeg er de
kriebels van. Ik vond het een onecht wereldje, ik kon er niet mijzelf zijn. Ik ben er uitgestapt.
Terug naar de gewone wereld.’
Het is maar een mening, maar we kunnen ervan leren. Net zo goed als in andere ‘wereldjes’, is er ook een zeker
niet-authentiek gedrag in de spirituele wereld. Zo was er een paar jaar geleden een vrouw die mijn echtgenote Gabriela
verbaal bewierookte. Ze bestelde ons eerste boek ‘De Goddelijkheid van de mens Deel I - Openbaringen van Maria Magdalena, Jezus en Maria’. Ze mailde een paar keer en sloot deze mails af met ‘lieve lichtgroetjes’. Onze distributie-medewerker leverde keurig het boek, maar hoeveel pogingen wij ook deden om het boek betaald te krijgen, het verschuldigde bedrag
werd niet bancair overgemaakt. Als we tegenwoordig een wanbetaler hebben, zeggen we met enige ironie:
‘Zo daar hebben we weer een ‘lieve lichtgroetjes’.’
Het is dan ook goed om onszelf als spirituele mensen af te blijven vragen: Staan we nog met beide benen op de grond? Vervreemden we ons zelf niet met onze terminologie en ons ogenschijnlijke ‘anderszijn’ van de gewone wereld?
Kunnen wij ook, als een teken van kracht, om onszelf blijven lachen en onszelf relativeren? Hebben wij
ook begrip voor mensen die van het spirituele bijna niets begrijpen?
Ik nodig je uit om trots te zijn dat jij voor spiritualiteit staat. Maar blijf daarbij ook contact houden met de ‘gewone wereld’.
Ik begrijp de argumenten die daar tegen pleiten, maar ik wil mij niet vervreemden van zogenaamde niet-spirituele mensen.
Ik wil niet alleen tot een subcultuurtje in de samenleving behoren. Ik wil geen slachtoffer zijn van de niet-spirituele wereld.
Ik wil de hele wereld omarmen. Ik kan van alle mensen genieten, vooral als ze authentiek en echt zijn.
Omgaan met niet-spirituele mensen zorgt er mede voor dat ik geaard blijf. En dat nu is voor mij juist nodig
om mijn missie om spiritualiteit in de wereld te kunnen brengen te realiseren.
Ik ben benieuwd wat jij vindt? Nou eh, lieve lichtgroetjes dan maar…
Reint Gaastra
