Ik heb iets met ‘gedragen worden’. Ik genoot als foetus van de draagkracht van mijn zwangere moeder.
En daarna als baby in haar armen. Maar ook als kind werd ik door mijn vader op zijn rug gedragen,
terwijl hij op zijn knieën als een paard over de huiskamervloer galoppeerde.
Of wanneer hij mij op de stang van zijn fiets trok om huiswaarts te gaan.
Zonder dat ik het besefte, hebben mijn ouders mij tot mijn jongvolwassenzijn, naast de financiële ondersteuning,
emotioneel en energetisch gedragen. Misschien wilden ze het langer, maar ik sneed
de veiligheidsriemen door om zelfstandig te worden, wetende dat ze er
zouden zijn als ik ze nodig had.
Mijn echtgenote Gabriela en ik zijn net terug uit Schotland waar wij met een groep Belgen en Nederlanders Rosslyn Chapel,
de gewijde eilanden Mull, Iona en Staffa en de sacrale Glen Lyon bezochten. Iemand uit de groep zei:
“Ik heb mij de hele reis door jullie gedragen gevoeld. Het was heerlijk!” We waren er met
zijn tweeën voor de groep en met name voor hen die zich lieten dragen.
Op mijn 24e jaar, nadat ik de universiteit afrondde, een baan kreeg, trouwde en een gezin stichtte, raakte ik iets van
mijn onschuld in het leven kwijt. Ik stapte de wereld van ‘volwassen worden’ en ‘verantwoordelijk zijn’ binnen.
Ik wilde verantwoordelijk zijn voor mijn leven, gezin en werk. Ik wilde een man worden. Wilde dragen.
Het hoorde bij die levensfase. Maar tegelijkertijd raakte ik iets essentieels kwijt.
De behoeften van mijn innerlijk kind kwamen in het gedrang.
Maria Magdalena noemt, in het door mijn echtgenote Gabriela ontvangen boek ‘De Maria Magdalena Code III’,
dertien bewustzijnskrachten waarmee wij ons met de Aarde verbinden. ‘Gedragen worden’ is er een van.
Deze bewustzijnskracht is gekoppeld aan de hartskwaliteit ‘Vertrouwen’ uit Code II.
Oftewel om je te laten dragen, dien je vertrouwen te hebben.
Gedragen worden lijkt passief, maar is dat allerminst, want er speelt volgens Maria Magdalena energetisch veel.
Zo doet ‘je laten dragen’ je vertrouwen in het Aardse leven en je medemens toenemen. Het activeert de vrouwelijke kracht van ontvangen en draagt zo bij aan het in harmonie komen van de mannelijke en vrouwelijke energie in de man en in de vrouw.
Het je bewust worden dat jij je kunt laten dragen, komt naar voren tijdens een burn-out of als je bent
opgenomen in een ziekenhuis. Situaties waarin je uit ‘control’ bent en anderen er voor jou zijn.
Maar je kunt je ook laten dragen in een trein, bus of vliegtuig. Ik geniet daarvan. Ik moet niets, kan niets, hoef niets.
Alleen maar zijn. De verantwoordelijkheid ligt bij de bestuurder. Ik heb losgelaten en geef me over.
Dragen, je laten dragen en je durven laten dragen zijn vormen van levenskunst. Ik draag nog steeds veel.
De weg van spiritueel ondernemerschap is een ‘rocky road’. Soms een ‘heavy burden’. Dan dien ik mij
in vertrouwen over te geven aan de draagkracht van mijn echtgenote, Moeder Aarde,
onze gidsen Maria Magdalena en Jezus, mijn Hogere Zelf, mijn Goddelijke Bron,
het Goddelijk veld, God. Bepaald niet de eerste de beste.
Veelal lukt het wel, soms nog niet.
We maken allemaal een proces door met ‘dragen’. Vraag je af of jij je laat dragen. Of jij kunt vertrouwen,
overgeven en loslaten. En wie draag jij? Wil je dat wel? Bedenk: om anderen te dragen
hoef je niet sterk te zijn en om je te laten dragen hoef je niet zwak te zijn.
Als ik twijfel, luister ik naar ‘Carry me’ van Crosby & Nash of ‘He ain’t heavy, he’s my brother’ van The Hollies.
Songs die mijn volwassen ‘ik’ inspireren om zich te laten dragen en anderen te dragen. Ik geef me
daaraan over in de prettige wetenschap dat door middel van dragen en mij laten dragen
ik en passant aan de spirituele ontwikkeling van mijzelf en de mensheid
mijn steentje bijdraag!
Reint Gaastra
