Knielen voor de vrouw

Column van Reint Gaastra
in spiritueel magazine Paravisie

Knielen voor de vrouw


Ooit bezocht ik met plezier de bijeenkomsten van een spirituele goeroe die zich Maha Lakshmi noemde.

Ze was een beeldschone Hawaiiaanse, een voormalige Amerikaanse consultant, Pamela geheten. Ze was door

een Nederlandse man naar ons land uitgenodigd en hij ondersteunde haar als secretaris. Ze was de drager

van de energie van Maha Lakshmi. Een walk-in heette dat. Maha Lakshmi is de Hindoe-godin van

welvaart, geluk, voorspoed en overvloed, een vrouwelijke kwaliteit. En dat leek mij ook wel wat.


Ik heb veel van haar geleerd. Maar er waren ook zaken die mij tegen de borst stuitten. Zo liet Maha Lakshmi

zich uitgebreid vereren. Al die devotees die voor haar knielden en fêteerden op cadeaus en bloemen.

Daar had ik niets mee. Het schudde mij.


Al snel had ik een persoonlijk consult bij haar in het luxueuze ‘De Hoefslag’ in Bosch en Duin. Het eerste wat ze vroeg

was: ‘Wat kom je hier doen?’ Zonder dat ik er erg in had flapte mijn persoonlijkheid eruit: ‘This is a point of no return!’

Was ik het die dat zei? Of was het mijn Hogere Zelf die even de sturing overnam?


Niettemin. Het was waar. In haar kielzog werd ik de spirituele wereld in gekatapulteerd. Het omkeerpunt diende zich aan.

Ik volgde een cursus van zeven dagen bij haar. Na drie cursusdagen kreeg ik een telefoontje met de mededeling dat

de volgende bijeenkomst in London zou zijn. Maha Lakshmi was Nederland uitgezet, omdat ze geen

verblijfsvergunning had. Ik werd in het prestigieuze Raffles-hotel in Londen verwacht.

Ik kwam in het verzet. Mijn Fries-nuchtere aard speelde op. Belachelijk dat ik naar Londen

moest komen en nog wel in zo’n duur hotel. Kon dat niet anders?


Ik zei tegen haar secretaris: ‘Ik geef je een kans. Vanavond vraag ik aan mijn Goddelijke bron of ik komen moet. De volgende ochtend heb ik dan het antwoord. Het enige wat ik ‘s nachts in mijn slaap hoorde was: ‘Londen, Londen, Londen!’ ‘Ok. Ik kom!’


En ja, natuurlijk werd Maha Lakshmi in hartje Londen aanbeden. En ook ik werd uitgenodigd voor haar te knielen.

Blijkbaar moest ik de Noordzee over om dat te kunnen. Ik gooide al mijn blokkades en overtuigingen overboord

en knielde voor haar. Het was een bevrijdende actie. Er ging een zucht van verlichting door de zaal. Maha Lakshmi complimenteerde mij en ik kreeg als boodschap mee: ‘Gefeliciteerd! Je hebt een stuk van je ego overwonnen

en losgelaten. Je hebt weliswaar voor mij geknield, maar in wezen heb je voor jezelf, voor Moeder Aarde

en voor het vrouwelijke geknield!’ Oeps, dat kwam binnen!


Knielen komt in oude tradities voor en is een teken van respect, eerbied en dankbaarheid. Hoewel er nog bankjes

zijn in Katholieke kerken om te knielen voor God, zijn we het knielen en de gedachte erachter kwijtgeraakt.

Sterker nog: knielen is ‘not done’ in deze tijd. Je gaat jezelf toch niet wegcijferen en onderdanig maken? Knielen komt

nu nog het sterkst naar voren als een man een vrouw ten huwelijk vraagt. Knielen voor het vrouwelijke dus! 


Ik werd beloond voor mijn knielen. Want op die dag in Londen leerde ik mijn huidige vrouw Gabriela kennen.

En uiteraard ging ik later ook voor haar door de knieën.  


Als Gabriela en ik workshops over de man-vrouw interactie geven, verdelen we de mannen en vrouwen in twee groepen.

Dan vragen we hen om complimenten voor de andere sekse op te schrijven en uit te spreken. Ik leid dan de mannengroep. 

De vrouwen zijn giebelig, blij en dankbaar als we hen verbaal eren wie ze voor ons mannen zijn en zijn geweest,

als grootmoeders, tantes, moeders, dochters, partners en geliefden. We bejubelen hun vormen, heupen, billen

en borsten, hun verfijndheid, goede manieren en wijsheid, hun mooie kleren en zoete geuren. Aan het

einde van deze liefdesproclamatie gaan dan alle mannen voor de vrouwen op de knieën. Een ritueel dat de

vrouwen verrast en in een euforische stemming brengt en de mannen bescheiden en trots doet voelen.


Vraag jezelf voor wie jij zou willen knielen en waarom. En wat er mogelijk voor jou nodig is om uit de ‘comfort zone’ te stappen om zover te komen om iemand anders zo respect te tonen. Als jij het aandurft, maak ik een diepe buiging voor jou!

 

Reint Gaastra